در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم 

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم 

به وقت صبح قیامت که سر ز خاک برآرم 

به گفت و گوی تو خیزم به جست و جوی تو باشم 

به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم 

نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم 

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم 

ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم 

حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم 

جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم 

می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان 

مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم 

هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن 

و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم